اسئله كتير ف حياتنا مبنلاقيش ليها اجابه، حاجات بنبقى عايزين نفهمها، حاجات بنبقى فرحانين بيها لمجرد وجودها ف حياتنا الحاجات دى لما بنيجى نسأل نفسنا عنها كلامنا بيبدأ ب كلمه واحده بس ( ليهـ )
اوقات الواحد بيقعد مع نفسه ويفكر ف حاجات حصلتله، ردود فعل اشخاص حواليه، مواقف حصلت قدامه، او ردوده هو ف المواقف دى سواء حصلتله او لأ … بيلاقى نفسه مشتت ومش عارف يبتدى منين، ولا عارف رد فعله، او فى بعض المواقف بيبقى عارف بس مش قادر يقول لنفسه بيفضل يفكر كتير اوى ويكون نتيجه تفكيره دا السؤال المعتاد ( ليهـ )
- ليه كل حاجه ف حياتنا بقت ماشيه بالعكس ..؟!
- ليه الحاجات اللى بنحبها اوى مبتبقاش معانا بعكس حاجات تانيه مبتبقاش فارقه معانا اصلا بنلاقيها بتقرب مننا وتدخل حياتنا ..؟!
- ليه بقينا مضطرين نبين غير اللى جوانا ونتعلم التمثيل لـ دا لمجرد اننا منسمعش مالك او نشوف اننا صعبانين على حد ..؟!
- ليه مبقناش نعرف قيمه الحاجه الا لما تضيع مننا ..؟!
- ليه بقى ممكن اى حد يجى على اى حد ويوجعه ويحسسه انه ولا حاجه بالنسباله حتى لو كانوا اخوات عادى جدا ..؟!
- ليه علاقه الـ ( حب – صداقه ) بقت بنسبالنا مجرد كلام وبس اغلبها ماشيه بمبدأ ( اللى يخرج من حياتى يجى غيره ) مثلا ..؟!
- ليه حياتنا بقت اغلبها خوف ( خوف من حاجات حصلت لينا، خوف من الحاجات اللى هتحصل بكره، خوف اصلا على الحاجات اللى معانا لا تبقى زيها زى غيرها ) ..؟!
كل الحاجات دى لما بنيجى نفكر فيها مبنوصلش لحاجه، وحتى لو وصلنا بنلاقى نفسنا احنا السبب فيها لمجرد ان ناس تانيه دخلت حياتنا غيرتها وغيرتنا 180 درجه وخرجت ولا كأنهم عملوا حاجه
الحاجه الوحيده اللى ممكن نقول انهم عملوها بجد انهم حولونا من ( حلو لـ وحش ) او من ( وحش لـ أوحش ) من بعدهم وهما نفسهم بردو اللى بيعرفوا انهم كانو غلط بس ف اغلب الاوقات بيبقى الوقت اتأخر اوى لاننا حتى نعرف انهم وصلوا لـ دا
الحاجات دى برغم انها بتغيرنا و اوى بس انا بشوف انها بردو بتفهمنا بعض ناس ممكن نقابلها والاهم انها بتعلمنا ازاى نتعامل معاهم
اما بقى بالنسبه للناس اللى خلتنا نسأل نفسنا كل الاسئله دى وخلتنا حد تانى اوقات مبنبقاش عارفينه فـ الاكيد انهم مش هيوصلوا الا لطريق واحد بس وهو بنسبالى اصعب طريق ممكن اى حد يوصله … ( طريقـ ياريتـ ) .
